zaterdag 31 mei 2014

00000000

00000000
00000000
00000000
00000000
00000000

00000v000b00k00l000
b00z00h00t000n000v0
oz000k000m00i000v00
w000l000h000v00j000
j000000.

ma00000000000al000sc00
000we0au00be00n0000wel
ne00ma000000al000v0000

Ham.

Ham. Berry x ma's, Hoger. Stop. Och. Schrijf een gedicht, een versje, die je hoort groeien totdat het gaat gloeien. Dan doe je je bek dicht. En hoor, het licht bloeit over het hele land. Het smeedt een band. Samen opgelet, opgelegd een warm gebed. En geen stank voor dank. en ook geen smet. Hier komt de vent met smalle tred. Hij loopt over zijn erf met in zijn hand een bijl. Hij gromt en mikt op een bel. Doe je ogen dicht. Het is het licht dat belt.

Zoek vakantiewerk

Zoek vakantiewerk bij Heelfort. Meer. Deerniswekkende grap van de Nederlander: 'wij leven niet wij hijsen. Hijgen. Lopen. Kra Kra kind. Dra Dra. Dra. Kra. Holi, nop. Stelletje'.

Dokter hoe genees jij? Ben je slaaf, slaap je of hoor je naar hem die er niet om geeft. Het lied. De kar, de naam, het gezang. Waarom dokter, genezen? De stomp, het lied, de schreeuw.

O, linkse God.

O, linkse God. Heb je het goed met ons voor? Kraai. Kra. Kra. Ja...God? Dans de schilvers van het schild. Dans. Pas. De dokter in de plas. Heer. Meer. Zeemeermin. Dak. Slak. Hoe hoopt het volk op Jouw? Oranje komt veel voor. RAAF. AAP.

Groene appel

Groene appel, nou, brom, helikopter, het is lekker weer. Heb je gedoucht? Nee, Knik. Krol. Hol. Pol. Pel. Pauluskind. Haha. Hihihi. Hij. Hehehe. Doorgaan. Ho, ho. Ho. Hoi. Leven. Mokkel.

Welterusten.

Het huis is gezellig ingericht. De schemerlampen stralen zacht. Buiten wordt er feest gevierd. Ik ga zo naar bed waar mijn liefste op mij wacht.

Schrijven.

Schrijven als je niet geïnspireerd ben is een duiveltje in een doosje waarvan het doosje niet open wil. van binnen rammelt en dondert het. Helaas het duiveltje komt er niet uit. Ik kan zeggen laat het doosje maar dicht, Want van het duiveltje zal ik schrikken wanneer het plotseling verschijnt, Is schrijven een kinderspeeltje? Het vindt plaats in het hoofd. Rommel roept het. Schrijf rommel. Niet doen tegelijkertijd. Het hart krijgt een opdoffer. De ingewanden spelen op. De krankzinnigheid vliegt kwakend voorbij. Dit is schrijven verzucht ik. Ik zit. Ik tik. Ik ben een verwaterde ik. Ik hik, prik, doorzichtig het licht.
Rustig aan. Het is maar een gedicht. Het zit potdicht. Langzaam loopt de avond uit. Straks ga ik naar bed. Mijn liefde maak ik blij wanneer ik schrijf. Het schrijven als monument. Snikkend vouwen mijn longen zich samen tot handen gevouwen in gebed, Van mijn kunsten heb ik niet kunnen leven. Ik doe de dingen ergens in Almelo. En het verkoopbaar presenteren is mij niet geluk. Ik wil het publiek het ruwe materiaal opdienen. Daar zijn ze hier niet van gediend. Eigenwijs ben ik ook. De ingeslagen weg bewandel ik stug. Elke dag hetzelfde stuk. Wie zal komen en zeggen: 'Dennis jij maakt en ik zal het opslaan en betaal je een vaste salaris'. Wie zal het aandurven om mij te laten klooien als een maniak en mij ervoor belonen? Het duiveltje is uit het doosje. Zwiepend richt het zich op. In zijn borst huist een traan. Op zijn gezicht staat een grijns. Zijn kleren rood, groen, geel en blauw. Zijn stem scandeert een zielige lach. Hij is alleen.

woensdag 28 mei 2014

Dans


Duf.

Aan het zoeken. Duf zitten doen. Hoofd op de hand. mijn prestatiedrang staat op de level: slapen. Toch willen zoeken. Waarom eigenlijk? Zoeken om de kick van  het zoeken. Geen vastomlijnd zoeken. Meer een dralen. Zoeken in een mist. Geen zichtbaar beeld. Het is mistig. Mistig in min hoofd. Het is mistig.  Mistig in mijn hoofd.
Een van de ezels van de stadsboerderij balkt. Een bosduif koert. De kraaien zijn er ook. Ik weet niet welke, maar een van de geiten blèrt. Ik hoor allerlei dierengeluiden vanaf de stadsboerderij waar wij vlak naast wonen. Er zit een speelweide tussen. Een grasmaaimachine maait het gras kort. Zoemend en grommend maait het het gras.
Ik word ineens wakker. De middag lacht me toe. Tut likt zichzelf schoon. Ik kijk de woonkamer rond. De verborgen dingen komen te voorschijn. Ik krijg zin om ze te tellen. Wat ik niet doe. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Aan de dufheid is een eind gekomen deze middag. Alles krijgt glans. In de duffe wereld is een sprankje hoop naar binnen geslopen. Het geeft een goed gevoel. Alle lelijkheid is even de wereld uit. Uit de wereld van de nieuwsberichten die somber gestemd zijn. Ik zie allerlei stille structuren die geduldig wachten om te worden gezien. Dit ongedwongen kijken geeft me plezier.




Maandag en Dinsdag

Niets gedaan aan Alle dag. Bij aan het komen van het vlooien. Niets verdient. In deze tijd vlooien de bezoekers op marktplaats en zondag was het een stralende dag. De foto's van 25 mei vind ik als documentatie geslaagd. Er bleven wel mensen kijken, vluchtig maar toch, ze zagen iets. Een bezoeker nam de tijd om aandachtig mijn werk door te nemen. Haar vraag was waarom ik de boekjes van de hand wil doen. Ik antwoordde dat ik graag de boekjes met anderen wil delen. En dat ik zoveel maak dat ik het niet allemaal kan bewaren.
Patricia bedacht dat in deze tijd de mensen op vlooienmarkten meer de goederen met elkaar kunnen ruilen. Dat het niet gaat om te verkopen. Dat het interessant zal zijn om ruilbeurzen te organiseren. Vlooien is eigenlijk een hobby. Wat ik teveel heb wil ik aan een ander doorverkopen. Goede doelen doen het ook goed.

zondag 25 mei 2014

Vlooien.

IK.
  
 Ik.
 
Patricia.
 
 Patricia.
Samen met mijn zus Patricia wezen vlooien in Hengelo bij de 'Knutselfabriek'.

vrijdag 23 mei 2014

Hart.


Foto

Je bent soms wat minder scherp

digitaal overtekening.


spinsel.

Ik kom
haast de
deur niet
uit.
Ik lust geen
fruit. Ik
heb geen
buit.
Ik eet
geitenkaas
met spruitjes.
Plaats hekjes
in het land.
De heksen zijn
mijn beste
vrienden. Ik
plant aard-
appelen en
kijk tv.
Ik hap snap
tekeningen
en ben vel
over been.
Het is
ronduit
schandalig.
We hebben
een PVV.
Vrijheid moet
je blijven
bevechten.
Niemand is
meer of
minder dan
een ander.
Uitbuiten
daar doen
we niet
meer aan
want dan
krijg je het
aan de stok
met de
--- drie-
eenheid en
Klaas Vaak.

Overschildering.


De straat

Er is geluid op straat. Het is laat. Het komt niet vaak voor dat er op dit late uur mensen geluid op straat maken. Ze lopen. Roepen elkaar iets toe. Steken vuurwerk af. Rennen rond. Laten honden blaffen. Het is niet duidelijk wat ze doen. Een stapt er in een auto en rijdt weg. De geluiden ebben weg en zwellen weer aan. Wat is er toch aan de hand? Het is alsof er een ruzie gaande is. Een woordenwisseling. Er wordt gehuild, gebiedend en brommerig gesproken. Het lijkt wel een samenzwering. Net alsof de hele buurt er mee te maken heeft. Of is het alleen bij mij in de straat? Ik zet muziek op om mijn angst te bezweren.Dan wordt het stil. Er is iets gebeurd maar ik weet niet wat. Is er iets ergs aan de hand? Ik ga niet kijken. Ik blijf in huis. Hier voel ik mij veilig.

Woensdag 04-02-1985

donderdag 22 mei 2014

02-11-1983 woensdag,

De hele kamer was gehuld in schemer.
Links, rechts en achter mij waren nissen,
ze waren smal en hoog en tot de nok toe
gevuld met voorwerpen, kunstvoorwerpen.
Ook in de rest van de kamer stonden
kunstvoorwerpen. De nis aan de linkerkant
kreeg de meeste aandacht van mij. Ik liep
er langs en betrad een andere ruimte en
liep tussen de vele voorwerpen. Ik stal
een schilderij en nam het mee naar een
andere plaats. IK herinner mij dat ik buiten
kwam. Maar ik bleef in de oorspronkelijke
kamer. Ik richtte mijn blik naar een portret
boven een van de nissen. Ik moet zeggen
ik was me bewust van de voorwerpen maar
kon ze niet onderscheiden. kijkende in
het duister naar het portret merkte ik
licht voor mij in de kamer. ik keek naar
het licht, daar was geen nis. Ik ontwaarde
een silhouet. Was het Ernst Vijlbrief? De
silhouet wees naar een persoon naast mij.
Ik wende me tot de persoon en vroeg hem
tekst en uitleg over de kunstvoorwerpen.
Het besprak verschillende van hen. Wanneer
hij ze besprak lichtte ze op uit het duister.
Na de bespreking vervaagden ze weer.
Toen ging ik met Lee Eun Young naar een
andere etage. Ik geloof dat ze al de tijd bij
mij is geweest. Behalve tijdens het gesprek
met de onbekende persoon.

Uit dagboek van 1981.

De 9de April is een feestdag
omdat een persoon op deze wereld gelukkig werd gemaakt met een
prognose,geen geslachtsziekte te hebben opgelopen.

Stuk tekst.

Lome middag. Wij zouden naar een opening van een wijkkantoor van de RIBW. Een uur van tevoren afgehaakt. De warmte maakt lui. Ik lees een oude tekst uit een dagboek uit de jaren tachtig.
Het is avond. In de middag enkele ontmoetingen. Vier mensen. Ik weet niet meer wie zij waren. De eerste was een vrouw. Mijn vriend huurt bij haar een kamer. De vrouw gaat de post van mijn vriend op de bus doen. een tweede persoon die ik vanmiddag ontmoette wil toneelspeler worden. Zijn fantasieën hierover zitten in zijn hoofd. Hij nodigt mij uit een keer thee bij hem te komen drinken. Hij verteld dat hij ingesleten gewoontes bij zich zelf wil veranderen bijvoorbeeld door zijn stem op te nemen op een cassetterecorder. En daarna de stem van de band aanleren. En daarna de nieuwe stem weer opnemen en weer aan leren. En dat zo maar door.
Later ging ik op bezoek bij de derde persoon die ik ontmoette die middag. Hij bood me thee aan en vertelde dat de duivel de geliefdste bezoeker is die hij kan ontmoetten. Hij heeft de duivel zelfs om medelijden gesmeekt. Ik bleef niet lang bij hem. Na de thee verliet ik hem. In de keuken van het huis kwam ik de vierde persoon die dag tegen. Haar hond kwam mij begroeten en zij liet mij haar nieuwe oorbellen zijn. Ik vertelde haar dat ik nu in Almelo woon. Zij woont het liefst in Enschede want in Almelo is niets te doen. En de vermaarde de Esch is opgekocht door de Pinkstergemeente. Ik vertelde dat mijn vader tot God bidt. Zij zei dat zij zich nooit zal aansluiten bij groepen.

Stemmen

We hebben gestemd wel blanco ieder stem die telt zullen we maar zeggen.

woensdag 21 mei 2014

Portret met mannen


Portret met trap


Theo en Thea

Floortje en Dennis.
kwijtschelding aanvragen bij incassobureau GGN Tijhuis & Partners

Geachte Lezer essen,

In het verleden, in een vorige relatie, had ik een schuld opgebouwd bij ABNamro.
Wij waren afhankelijk van een bijstandsuitkering. En raakte door onoplettendheid en hebberigheid in de schulden. Het werd een schuld van 15,000 euro. Onze wegen scheiden zich in 2007 maar de volle schuldvraag bleef. Ik had de schuldsanering om hulp gevraagd. Die mij zei dat de schuld geen problematische schuld was in hun ogen. In dezelfde periode van de scheiding ging ik bij een instelling wonen en ontving zak en kleedgeld van gemeente. Ik voelde mij wel verantwoordelijk om de schuld af te lossen en er zat druk op door een rechtsuitspraak. Het lukte mij uiteindelijk een betalingsregeling te treffen met GGN Tijhuis en partner.
Ik was met hen overeengekomen dat ik 50,00 kon afstaan per maand. Het bureau en de opdrachtgever gingen er mee akkoord. Mijn afgebroken relatie kon het toen ook regelen dat zij 50,00 euro kon afstaan via haar bijstandsuitkering. Wij begonnen af te lossen in 2007 of 2008.
In 2010 leerde ik mijn huidige vrouw kennen. Nu leven wij met z'n tweeën van haar Wajong uitkering en een toeslag van het UWV en de Belastingdienst als aanvulling. Mijn vrouw en ik zijn in gemeenschap van goederen getrouwd. Mijn vrouw vindt dat zij nu voor de onkosten opdraait.
Wel heb ik door haar vasthoudendheid geregeld dat een rente stop is aangevraagd bij de ABNamro. Toen ik geen rente stop had betaalde ik in feitelijk de schuld niet maar was ik alleen de rente aan het aflossen. Hetgeen zou betekenen dat ik levenslang een schuld kon aflossen.
Mijn vrouw en ik discussiëren vaak over deze schuld, vooral omdat zij niet verantwoordelijk is en toch aan het aflossen is. Ik vind nu dat ik mij netjes heb gehouden aan het aflossen en dat ik sinds mijn scheiding geen schulden meer heb gemaakt. Ik verwacht hierdoor dat er aandachtig naar mijn zaak kan worden gekeken door de schuldeiser. En dat mijn goed gedrag beloond wordt met het kwijtschelden van mijn schuld.
Dit laatste heb ik in november vorig jaar aan de schuldeiser voorgelegd die mijn aanvraag afwees omdat mijn brief volgens de opdrachtgever niet serieus en niet goed onderbouwd was. Dit antwoord ontgoochelde mij en ik stopte de brief diep weg in de ladekast omdat ik wel een serieuze poging had ondernomen om mijn zaak onder de aandacht te brengen.
Ik ben nu al zo'n 6 a 7 jaar aan het aflossen. Met het kleine bedrag gezien mijn financiële situatie en zie maar geen kans met een schone lei te beginnen.
Weten jullie geen raad om mij bij te staan in deze precaire zaak. Want iedereen kan zeggen lenen kost geld. En draai er maar voor op. Maar moet ik er dan een eeuwigheid voor opdraaien? Terwijl mensen met een veel moeilijker geval er als het ware mee weglopen!
Of heeft u als redactie nog tips waar ik mee aan de slag kan? Graag hoor ik van u en verblijf in hoopvolle afwachting.

Hartelijke groeten,

 Schrijvers

De meisjes



De meisjes, O, koffie, O, snobbiet. Hee, eraf, Tut. Tut. Oma. Spelen alle... nog een keer? Nee, dat was mijn vraag niet. EL, lel, Le, Ellie. Snob, bie, snobbiet. Zonder er de vertaling voor te kunnen vinden. Wij wonen in Den Hage. Wij spelen in de groene tuin. Wij zingen en snateren. Wij dragen alles in de buik. Tot aan de terp. Wij giechelen en kirren. Ja, ja. Alles is krom en dubbel gebogen. Wij geloven in de haan. Wij hebben mooie veren.Wij eten spek. Soms. Bal. Hark. Spinrag en wij tollen om de stamelende stem van Joehoe.
Het is nu vier uur en een kwart. Het is hectisch, ja lachen jullie maar. koerend. balkspelend, lachend. Hoi buurman. Dennis, koop een auto. Je bent een vork op een wiel. een googelen. Jammerend geeft het kleine kind zich over. de vijanden staan om haar heen. het is grappig. Dat vinden de bijen ook.
Spaar me. Een vork?

dinsdag 20 mei 2014

Rust

Tv, ijs en koffie. Een peer. In slaap sukkelen. medicijn innemen. Slapen., wakker worden tv. Zoiets als dit. Hoe gaat het met de kinderen?  Ik weet niet wat in hen omgaat. Het contact is kort, wel prettig. Wanneer ik hen mis bel ik hun op. Hoe gaat het met hun gevoel? Ik denk aan ze. Ja, Ma, Mi en Jo. Wat vinden ze het lastigst? Waar balen ze van? Zijn ze alleen? Hebben ze het fijn? Gaat het goed?

Mijn voorhoofd voelt hard aan. Ik voel me niet alleen. Het huis stemt tot rust.
Op dit moment mis ik niemand. Ik voel me lekker. Het voelt lekker, ongestoord.

Klooien!!

Wat zijn we aan het klooien. Vandaag is een werkdag. Er moet van allerlei geregeld worden van financiën tot blog. En boodschappen. Wel allerlei goede berichten. We worden opgestuwd, Tegelijk is het ook spannend. ‘Doe ik het wel goed?’. En tijdsdruk. Vandaag vroeg een Facebook vriend of ik naar de beurs ga omdat ik mij mijn financiële verantwoordelijkheid afvroeg. Ik doorsta de dag. Verneem allerlei ziektes prikkelingen en de vraag over de buitenlanders. Ik hoor het aan. en stel me voor dat de zieken vandaag zich goed mogen voelen en dat sommigen genezen. En dat anderen zachtaardiger worden. Dat de pijn gedeeld kan worden met elkaar. En dat elke buitenlander waar dan ook zich op de plek prettig en geaccepteerd voelt.

9 tekeningen.











Wolkenlucht.


Reinier de Rooie

16 maart op Facebook:
Zodra de muze gaat praten, valt de dichter stil. En ik voeg er aan toe: 'en daarna zal de dichter zich weer moeten hervinden'.

Boe Koe


Stillevens


Persoonlijk.

De wereld niet donker inzien.
Blijf goede moed houden,
Het leven gaat zoals het gaat,
Blijf liefhebben, niet uit verplichting
maar door de liefde zelf.



maandag 19 mei 2014

toevallig.

Het filmpje gaat eigenlijk over de poes die afkoeling zoekt op vochtige aarde de bedoeling was een foto!!!
Maar ja.

gaaf.


Floortje Zanoni

 

 



zondag 18 mei 2014

Het gevoel

Gevoel ontvoerd in de kunst van het jaar van de week.
Zodat u een overzicht van de week krijgt liefhebbende ontwikkelde inspiratie.
Een gewaad boven verwachting aan tafel voor de allerlaagste prijs.
Een broek, een oudere broeder met vijftig sinaasappelen.
Al met al wat ben je zelf?  Hongerig om te weten. Een zoektocht naar een andere manier van werken. De ervaring.